Divinity Story

Mój wójek pracuje w jednym Smile

.

Dzisiaj wieczorek kolejna dłuższa cześć mojego opowiadania, zapraszam Smile

>

Sieter napisał:

Mój wójek pracuje w jednym Smile

.

Dzisiaj wieczorek kolejna dłuższa cześć mojego opowiadania, zapraszam Smile

>

heheh to problemów z wydawnictwem nie bedzie.. a w jakim Sieter wydawnictwie Toj wujek pracuje ?

TO RACEJ POUFNE ALE POWIEM Smile

.

Wydawnictwo: Mag.

Sieter napisał:

TO RACEJ POUFNE ALE POWIEM Smile

.

Wydawnictwo: Mag.

nie słyszałem nigdy o tym wysdawnictwie.. ale kij z tym.. przynajmniej wydawnoctow juz mamy... teraz tylko dobrze to napisac.... złączyc... i nadać tytuł Zjednoczeni Divine Smile

mag.com.pl a propo Divine damy inny ten jakiś taki dziwny Wink

.

Sieter, pisz dalej.
Ja jakoś nie mam ostatnio zbytnio ochoty.

Szczerze, mam najtrudniejszy tydzień w całym roku, jak pozdaję to coś wrzucę.

Ja mam jutro egzamin do liceum ale już niedługo może sam też coś napiszę.

Ja mam do zdania jutro matmę przesrane, ale myslę ze dam rady Wink

.

Sieter napisał:

Ja mam do zdania jutro matmę przesrane, ale myslę ze dam rady Wink

.

no i co panowie.. pozdawane ? wakacje wkoncu za pasem Smile

jeszcze 2 dni demi dwa sakramencie dni, jak zdam zobacyzcie tutaj kilka stron mojego opowiadania Smile

.

Jutro Panowie coś skrobnę, mam teraz trochę czasu.

Póki co ja nie mam zamiaru czekać
----------------------------------------------

Pomimo bardzo szybkiego tempa marszu, nie byli w stanie dojść do Gildii Wojowników przed nastaniem zmroku i stanęli przed dylematem: iść dalej czy rozbić obóz.
- Nie damy rady iść po ciemku - przekonywał Festus - zgbimy się, a wtedy nawet za dnia nie odnajdziemy właściwej drogi.
- Spędziłem pół życia w tym lesie - stwierdził Plastek - i znam tu każde drzewo i każdy kamień. W moich żyłach płynie elfick krew, a żaden elf nigdy się tu nie zgubi. Poza tym nie masz pojęcia, co ten las potrafi. Kiedyś już tu nocowałem i wiem, że zostawanie tu na noc to samobójstwo. Ten las - tu zniżył głos - ten las to coś więcej niż tylko drzewa. Jest w nim coś dziwnego.
- Niech więc Kanar zadecyduje, co robimy.
Kanar zaskoczony spojrzał to na Festusa, to na Plastka, a następnie skierował swój wzrok w kierunku słońca, które właśne zachodziło za horyzontem. "Nie będziemy przecież iść w takich ciemnościach. To nie am absolutnie żadnego sensu. Z drugiej strony ten las przyprawia o dreszcze" - przez głowę Kanara przechodziła burza myśli.
- Zostajemy - zadecydował - przenocujemy tutaj, a z rana wyruszymy znowu.
- Wyśmienicie - stwierdził Festus, choć trudno byłoby uznać perspektywę spędzenia nocy w Mrocznych Kniejach za wyśmienitą.
Plastek musiał przystać na tę decyzję i wkrótce, po zjedzeniu niezbyt wykwintnej kolacji, złożonej z jedzenia zakupionego w obozie orków, wszyscy położyli się spać.

Dobra to i coś ja dam:
xxx

Lecz noc nie zapowiadałą sie dobrze co chwile budził ich bardzo dziwny głos a do tego cos w oddali szeptało w niezrozumiałym jezyku nawet dla Festusa przez dobre 2 godziny głos nie ustwał wiec postanowili pujsc w jego kierunku choc wiedzieli ze to niebezpieczne ale w głebi duszy cos nie pozwalał im ustac. Podazali juz przez godzine a głos natezał sie widzieli zarys domu a raczej ruin a posrodku zgromadzenie 5 postaci w ciemnych szatach Festus juz wiedział z kim maja do czynienia i strach zagoscił w jego sercu zauwazył to Kanar i zapytał co sie stało w odpowiedzi usłyszał to są zjawy z moich snów a ich potega w nich była olbrzymia nie wiem co mamy teraz zrobic zaden orez ich nie zrani magia która posiadamy nie zdziała wiele jedyny ratunek to jakos ich obejsc oznajmili to reszcie i ruszyli powoli skradajac sie najciszej jak potrafili prawie juz przeszli obok mrocznych ale w jednej chwili obrucił sie jeden z nich i zauwazył Plastka ten ujrzał jego oczy i zamarł w bezruchu reszta nie zauwarzyła tego i omineła ich udajac sie dalej. Dla Plastka był to juz koniec ale czy napewno tego nikt nie wei gdyz zniknął wraz z mrocznymi.

to jest do opowiadanka Festusa mam nadzieje ze rozwiniesz to dalej a co do plastka to puki co go nie umieszczaj ja to zrobie w odpowiednim czasie nie martw sie.

Sieter, ten kawałek powieści już wcześniej zamieściłeś. Usuń albo w jego miejsce napisz coś nowego. A co do mojej powieści, to ja już miałem dalszą część. Ale jak chcesz, Myszka, to zacznij pisać własną. Tylko nie tak chaotycznie. A oto moja wersja:
------------------------------------------------------------------------------

Jednak Kanar nie był w stanie zasnąć, a raczej nie chciał zasnąć. Pomimo opadających powiek czuwał, i powtarzał wciąż sobie, że nie może zasnąć. Lecz był coraz bardziej śpiący, więc w końcu zamknął oczy i pogrążył się w głębokim śnie. Co jakiś czas zdawał się budzić na dwie sekundy tylko po to, aby znów powrócić do świata snów. Nagle jednak, tknięty złym przeczuciem, zerwał się na równe nogi, zapominając o ogarniającej go senności. Od dłuższego czasu przed ocami widział dziwne światło gdzieś w oddali, lecz nie był w stanie stierdzić, czy to jawa, czy sen. Teraz widział już wyraźnie, że światło, które widział, istniało naprawdę. Tchę dalej zauważył Plastka, który najwyraźniej już jakiś wpatrywał się w światło, zastanawiając się nad jego źródłem. Kanar postanowił chwycić swój miecz i ruszyć w jego stronę. Lecz, gdy tylko przeszedł kawałek, światło zdawało się od niego oddalać. Ruszył znowu, a świato znowu uciekło. W tym momencie ruszył biegiem, a światło zaczęło oddalać się z niewiarygodną prędkością. Za Kanarem pobiegł Plastek i po chwili oboje pędzili prze ciemny las z tylko jednym celem. Jednak wiedzieli, że ich starania są daremne. Im szybciej biegli, tym bardziej światło się od nich oddalało. Nagle Plastek wypuścił strzałę tuż ponad głową Kanara. Strzała leciała wprost w stronę światła. Wśród niesamowitej ciszy, jaka wypełniała las można było doskonale usłyszeć dźwięk, jaki wydawała strzała przecinając gęste powietrze. Strzała zdawała się lecieć strasznie długo i przez cały czas towarzyszył jej głośny świst. W końcu strzała dotarła do światła, lecz ono, ku zdziwieniu Plastka i Kanara, się rozpłynęło w powietrzu. Nastała ciemność bardziej przenikliwa niż najjaśniejszy nawet blask. Strzała zatrzymała się na jakimś drzewie o czym poinformowało ich echo w pobliskich górach. Oni sami musieli zaś powrócić do obozu w całkowitych ciemnościach. W tym czasie żaden z nich nie odezwał się nawet słowem.

Festus, dopisałem do Tamtego 16 linijek jak byś nie zauważył, widać że nie czytałeś :0, ale przecierz nikt Ci nie kazał tego czytać.

To mogłeś po prostu napisać te 16 linijek. Nie musiałeś wszystkiego przepisywać.

Ta, przecież tak się dupnie czyta, ktoś nowy początku nie przeczytał a czyta dalej, Twoje też radził bym skleić w całość i wrzucić gdzieś bo sam nic z tego nie wiem Smile

.

Jak skończę, to skleję.
Lepiej mi się pisze po kawałku (i nie muszę tyle pisać Wink

)

festus na poczatku napisałęs by kontynowano twoja opowiec a teraz mi piszesz ze nie mam tego robic to po jaka cholere napisałęs by dopisywac dalsza czes twojego opowiadania a swojego nie zamieszcze bo jest za długie i nie skonczone a zreszta pisałem je juz prrzed zarejestrowaniem sie na forum i raczej dla wgladu dla kumpli.

Na początku taki miałem zamysł, żebyśmy kontynuwali jedną powieść ale jakoś nikt nie miał na to ochoty, więc sam kontynuowałem. Potem Sieter zaczął pisać swoją i stwierdziliśmy, że później jakoś się to sklei. A ty zamieść tu swoją. Może być ciekawe. I nie szkodzi, że długie. Najwyżej zamieścisz po kawałku (ja piszę co parę linijek)

Dokładnie, można później najciekawsze historie poskleiać, i całkiem ciekawa opowieśc może wyjść.

alke sorki moja opowiesc nie dotyczy dd wiec trudno bedzie ja skleic ale skoro uwazacie ze dacie rade to niech bedzie zamieszcze i swioja za jakies 2 dni bo wąłsnie mam koncepcje na napisanie kolejnego z krutkich rozdziałów

tylko prosze bez głupich komentarzy jak juz opowiadanie umieszcze